Nieznany bohater ziemi jasielskiej
Zespół Cyfrowego Archiwum Tradycji Lokalnej działający przy Gminnej Bibliotece Publicznej w Jaśle z/s w Szebniach przedstawia mieszkańcom gminy niezwykły życiorys bohatera dwóch wojen ks. pułkownika Antoniego Kosiby z Bierówki. Biografia została opracowana przez Bogusława Szwedo i opublikowana w dwutygodniku Nasza Służba nr 10, 16-31 maja 2015 r. art. Niebanalne życiorysy.
Antoni Kosiba, pułkownik, kapłan diecezji przemyskiej, proboszcz 10. Brygady Kawalerii Pancernej. Urodził się 8 czerwca 1892 r. w Bierówce koło Jasła. Był uczniem Gimnazjum Jasielskiego im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle. Maturę zdał w 1911 r. W latach 1911 – 1916 kontynuował studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Przemyślu, po czym został wyświęcony 30 kwietnia 1916 r. otrzymując święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara. 28 maja 1916 r. został wikariuszem w parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
12 października 1918 r. został powołany do służby wojskowej w armii austrowegierskiej. Skierowano go do pracy w szpitalu zapasowym nr 1 w Przemyślu. 31 października 1918 r. pomagał księdzu Józefowi Panasiowi w zorganizowaniu obrony Przemyśla przed Ukraińcami. Uratował majątek dwóch szpitali wojskowych i Składnicy Materiałów Sanitarnych.
1 listopada 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Służył jako kapelan w szpitalu wojskowym na Zasaniu w Przemyślu. 8 maja 1919 r. został kapelanem 7. Pułku piechoty Legionów. Służył w pułku w czasie walk z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. 1 grudnia 1919 r. mianowano go kapelanem Garnizonu Tarnów. 1 lutego 1920 r. został kapelanem Garnizonu Stanisławów, a 30 czerwca 1920 r. kapelanem 54. Pułku piechoty Strzelców Kresowych. 31 lipca 1920 r. objął funkcję kapelana w Szpitalu Wojskowym w Lubaczowie. 31 stycznia 1921 r. został kapelanem Garnizonu w Złoczowie. Od 15 marca 1921 służył w Szefostwie Duszpasterstwa Dowództwa Okręgu Generalnego we Lwowie, był również kapelanem Garnizonu w Kamionce Strumiłowej. 31 października 1923 r. mianowano go kapelanem Garnizonu w Świeciu, był równocześnie kapelanem Kadry Marynarki Wojennej w Świeciu. 1 sierpnia 1925 r. został kapelanem Garnizonu w Chełmnie.
1 września 1926 r. mianowano go proboszczem Garnizonu w Starogardzie. W 1928 r. został proboszczem parafii wojskowej pw. Św. Michała Archanioła we Włocławku. 4 kwietnia 1932 r. mianowano go kapelanem Garnizonu Kraków. 1 stycznia 1936 r. otrzymał awans na stopień starszego kapelana (majora). 4 września 1939 r. wraz z oddziałami Wojska Polskiego opuścił Kraków i wycofał się na wschodnie tereny Polski. 18 września 1939 r. przeszedł granicę rumuńską.
26 września 1939 r. mianowano go kapelanem obozu dla internowanych w Campalung Muscel w Rumunii. W początkach maja 1940 r. dotarł do Francji. Został kapelanem w Ośrodku Oficerskim w Loudeac. Po klęsce Francji, 26 czerwca 1941 r. ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Od lipca 1941 r. był kapelanem Obozu Oficerskiego nr II oraz kapelanem Garnizonu w Peebles w Szkocji. W październiku 1941 r. mianowano go proboszczem 10. Brygady Kawalerii Pancernej. Opracował wówczas i wydał modlitewnik Z Bogiem za wiarę i Ojczyznę. W czerwcu 1943 r. został zastępcą Szefa Duszpasterstwa I Korpusu Polskiego w Szkocji i Dowództwa Wyższych Jednostek Terytorialnych.
Po zakończeniu wojny służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. 8 czerwca 1948 r. przybył do Polski. Nie przyjęto go do służby w ludowym Wojsku Polskim. 30 listopada 1948 r. został wikariuszem w parafii pw. Świętego Szczepana w Krakowie.
W 1949 r. był więziony przez kilka miesięcy za upomnienie żołnierza, by ten okazał szacunek wobec Najświętszego Sakramentu. Od 15 września 1951 r. mieszkał w Domu Księży Emerytów w Krakowie. Pomagał w pracy duszpasterskiej w różnych parafiach krakowskich.
5 września 1969 r. otrzymał awans na stopień pułkownika rezerwy.
Zmarł 23 maja 1970 r. w Krakowie. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim kwatera 8 Wojskowa.
Odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem za Długoletnią Służbę i Odznaką Honorową „Orlęta”.
(CATL przy GBP w Jaśle z/s w Szebniach)
