ZSB o „Barierach architektonicznych i urbanistycznych”

„Polskie miasta nie są dobrze przystosowane dla osób niepełnosprawnych, osób starszych i matek z małymi dziećmi w wózku. Większość ludzi zdrowych nie dostrzega, jak wiele barier ma do pokonania niepełnosprawny każdego dnia. Zdrowi zauważają je dopiero, gdy dotkną ich bezpośrednio, gdy zdarzy się np. pchać wózek z dzieckiem. Wtedy dopiero zaczynają rozumieć znaczenie barier architektonicznych i urbanistycznych”.

To słowa wypowiedziane przez ucznia Krzysztofa Więcka w ramach referatu rozpoczynającego seminarium „Bariery urbanistyczne i architektoniczne we współczesnym świecie”, zorganizowanego w auli Zespołu Szkół Budowlanych w Jaśle w dniu 12.10.2011r., poruszającego problemy przystosowania przestrzeni do wymagań osób niepełnosprawnych.

Integracja osób niepełnosprawnych to nie tylko likwidacja barier architektonicznych, ale również przełamywanie naszej świadomości o istocie niepełnosprawności – mówił w swojej prelekcji nasz gość Ryszard Dzik – Prezes Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych „Podkarpacie”.

Tworzenie przestrzeni dostępnej to nie tylko obniżanie krawężników, ale również dostosowanie mieszkań i obiektów użyteczności publicznej w taki sposób, aby osoba poruszająca się na wózku mogła dotrzeć samodzielnie do kawiarni, szkoły, urzędu czy kina. Niestety nasze miasta są pełne barier, które utrudniają lub wręcz uniemożliwiają takim osobom aktywne uczestnictwo w życiu prywatnym i publicznym. Ponieważ każdy człowiek ma prawo do samodzielnego i aktywnego życia, nauki, pracy, wypoczynku, trzeba stworzyć takie warunki, by osoby niepełnosprawne mogły korzystać ze swoich praw.

Wraz z drugim gościem naszego spotkania Jadwigą Nowak – sekretarzem SON, przewodnikiem beskidzkim, wieloletnim przyjacielem naszej szkoły – pan Ryszard przybliżył profil działalności stowarzyszenia, które reprezentuje.

Program seminarium adresowany był głównie do przyszłych projektantów, wykonawców lub właścicieli firm budowlanych, a dzisiaj uczniów technikum budowlanego z klas II, III i IV. Niewykluczone, że od ich świadomości w przyszłości zależeć będzie, czy osoby niepełnosprawne będą mogły korzystać z otaczającej je przestrzeni, czy będą mogły swobodnie poruszać się i brać czynny udział w życiu społecznym swoich miast.

Ważnym momentem spotkania był pokaz zdjęć przedstawiających absurdalne rozwiązania architektoniczne, które bądź utrudniają, bądź całkowicie uniemożliwiają osobom niepełnosprawnym normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Stał się on zalążkiem dyskusji jaka wywiązała się wśród uczestników seminarium. Uczniowie pytali naszego gościa o jego największe problemy w borykaniu się z niepełnosprawnością w życiu codziennym, nawet o sposób w jaki prowadzi samochód.

Wszyscy doszli do wniosku, że przy kreowaniu architektury obowiązywać powinno projektowanie uniwersalne, czyli projektowanie dla wszystkich, uwzględniające potrzeby ludzi młodych i sprawnych, ale również niepełnosprawnych ruchowo, głuchych, niewidomych, starych – mających kłopoty z poruszaniem się oraz rodziców z małymi dziećmi w wózeczkach. Projektowanie uwzględniające ludzkie możliwości i ułomności. Realizacja przestrzeni wspólnej poprzez likwidację barier architektonicznych i urbanistycznych leży w interesie wszystkich i musi być powszechna.

Owocem seminarium jest „Przestrzeń dostępna dla niepełnosprawnych – broszura dla ucznia”, dostępna w bibliotece ZSB.

Agnieszka Lipińska-Przewoźnik
(Zespół Szkół Budowlanych w Jaśle)